Frábær spilahelgi á Spilavin

Wayfarers of the South Tigris gerist á hátindi Abbasid kalífadæmisins, circa 820 eftir krist. Sem hugrakkir landkönnuðir, kortagerðamenn og stjörnufræðingar leggja leikmenn af stað frá Bagdad til að kortleggja landið í kring, vatnaleiðir og himinninn sjálfan. Leikmenn stjórna lest af verkamönnum og búnaði á sama tíma og þeir tilkynna reglulega skráningar á niðurstöðum í Hús fræðanna. Mun þér takast að heilla kalífann eða villast af leið og lúta í lægra haldi fyrir óbyggðunum?

Markmið Wayfarers of the South Tigris er að vera sá leikmaður með flest stig í leikslok. Stig fæst fyrst og fremst með því að kortleggja landið, vatnið og himininn. Spilarar geta líka fengið stig með því að uppfæra lestina sína, með því að fá innblástur frá aðalsmönnum og með því að hafa áhrif á þrjú samtök vísinda, viðskipta og könnunar. Þegar þeir gera uppgötvanir vilja leikmenn fljótt skrá framfarir sínar. Leiknum lýkur þegar einn leikmaður hefur náð lengst til hægri á dagbókarbrautinni.

Wayfares er fyrsta spil í þriðja þríleik Shem Philips hjá Garphill Games frá Nýja Sjálandi. Hinir tveir þríleikirnir, North Sea og West Kingdom hafa fengið verðskuldaða athygli, sér í lagi West Kingdom, en eitthvað er um að amk. Seafarers of the North Sea sé ekki talið jafn gott og hin (undirritaður er bæði sammála og ósammála). 

Spilið lofar góðu og er greinilegt að Shem og meðhöfundur hans, S J  Macdonald eru að halda áfram að þróa gangverk sem virkar. Í þessum þríleik eru þeir að vinna mikið með teninga, tengingarnir eru notaðir til að virkja aðgerðir og er hægt að kaupa flísar til að geta virkjað fleiri "góðar" aðgerðir. Mjög áhugaverður leikur með fullt af skemmtilegum ákvörðunartökum.

Sögusvið Architects of the West Kingdom er Karólínska heimsveldið, circa 850 eftir krist (það er ákveðið þema í þessu hjá Shem). Sem konunglegir arkitektar keppast leikmenn við að heilla konunginn og viðhalda göfugri stöðu sinni með því að að smíða ýmis kennileiti um nýskipað lén hans. Leikmenn þurfa að safna hráefnum, ráða lærlinga og hafa vakandi auga með vinnuaflinu. Þetta eru svikulir tímar og samkeppnisarkitektar munu svífast einskis við að hægja á framförum þínum. Verður þú áfram dyggðugur eða finnur þú þig í félagsskap þjófa og svartamarkaðssinna.

Markmið Architects of the West Kingdom er að vera sá leikkmaður sem flest stig hefur í leikslok. Stig fást með því að reisa ýmsar byggingar og efla vinnu við dómkirkju erkibiskupsins. Leikmenn þurfa í leiknum að taka margar siðferðislegar ákvarðanir en aðeins í leikslok verður dyggð þeirra dæmd. Leiknum lýkur þegar tilteknum fjölda framkvæmda hefur verið náð.

Fyrsta spilið í öðrum þríleik Shem Philips er Architects, af mörgum talið eitt af hans bestu spilum. Gangverkið er verkamannaspil, en í staðinn fyrir að byrja með 2-4 verkamenn og fá kannski 1-2 í viðbót byrjar þú með 20! (nema að þið spilið ósamhverft, þá fær hver og einn mismunandi fjölda). Þú setur einn verkamann niður í steinanámuna og þú færð einn stein. Setur svo annan niður og færð tvo. Náir þú að koma fimm niður í námuna færðu samtals 15 steina! (5+4+3+2+1). En þá fara hinir af stað og taka verkamennina þína fasta og henda þeim í fangelsið (fyrir pening auðvitað), og þá þarftu að byrja upp á nýtt. Ákaflega skemmtileg nálgun á verkamannagangverkið og greinilegt að Shem hugsaði mikið út í að gera spilið skemmtilegt. Ekki spillir fyrir að aðgerðir eru mjög hraðar, settu niður verkamann og taktu hráefnið! Fimm og sex manna leikir eru ekki að skríða nema upp í uþb 90 mínútur sem er ekki mjög algengt með Eurospil. Því er Architects oft það spil sem ég gríp í þegar mig langar í eitthvað hratt fyrir marga leikmenn. Þetta var sextánda spilunin mín og ég er vel til í aðrar sextán! 

The Crew: Mission Deep Sea, sem er slagaspil, vinna þú og hinir leikmennirnir saman að því að leita að hinni týndu heimsálfu, Mu. Þetta ævintýri tekur mannskapinn djúpt niður í hyldýpið í leit  að hinu sögufræga sokkna landi. Hversu langt þú nærð fer algjörlega eftir því hversu vel þið vinnið saman sem leið. Spil fyrir spil, slag fyrir slag mun leitarhópurinn takast á við hverja áskorunina á fætur annari og finna leiðina til Mu.

Í þessari nýju útgáfu af The Crew er sama nýstárlega samvinnu-slaga-gangverkið sem var kynnt í upprunalega spilinu en með nokkrum spennandi nýjungum. Þó samskipti milli áhafnameðlima í kafi séu mjög takmörkuð er það líka mikilvægt til að ná árangri í gruggugu vatninu og semja þarf vandlega um röðina sem slagirnir eru teknir. Ef hlutirnir fara ekki eins og áætlað var er samt möguleiki að bjarga leiðangrinum og með smá heppni að ná loksins til Mu.

Annar fínn slagaleikur sem er næstum því eins og sá fyrri. Gagnrýnendur eru á einu máli um að það sé nóg að eiga annað spilið, ef þú átt fyrra "þarftu" þetta ekki, en ef þú átt hvorugt, keyptu þetta. (Ég á auðvitað bæði). Ég hef spilað mikið af slagaspilum í gegnum tíðina, Bridge, Hornafjarðarmanna og Kana en þetta spil bræðir hausinn á flestum slíkum spilurum, enda finnst þeim alveg stórfurðulegt að spila allir saman að takmarkinu. Ég væri alveg til í að taka fleiri hendur en bara eina eða tvær í hvert sinn og sjá hversu langt ég kemst, en hingað til hefur þetta bara verið ígrip og/eða kennsla.

Atiwa Range er svæði í suðausturhluta Gana i Afríku sem samanstendur af bröttum hæðum með frekar flötum tindum. Stór hluti útbreiðslusvæðisins samanstendur af sígrænu skógarverndarsvæði sem er heimili margra tegunda í útrýmingarhættu. Hins vegar er skógarhögg og veiðar á búrkjötu, sem og námuvinnslu á gulli og báxíti að eyðileggja landið.

Á sama tíma rétt hjá, í bænum Kibi, er borgarstjórinn að valda uppnámi með því að veita fjölda ávaxtaleðurblaka skjól í garðinum hjá sér. Hann hefur gert sér grein fyrir hversu miklis virði dýrin hafa á skóglausum svæðum plánetunnar. Ávaxtaleðurblökur sofa á daginn og leggja af stað við sólsetur í leit að æti sem þær finna í ávaxtatrjám í allt að sextíu kílómetra fjarlægð. Þær skilja eftir fræ af ávöxtunum sem þær borða um stór svæði þegar þær fljúga heim. Ein nýlenda með 150.000 leðurblökum getur ræktað upp skóglendi sem er um tvö þúsund hektarar á ári.

Nýtt spil frá meistara Uwe Rosenberg sem ég keypti á Essen í fyrra. Spilið er nokkuð hefðbundið fyrir Uwe, verkamannaspil þar sem þú þarft að gefa fólkinu þínu að borða í hverri umferð og dýrin fjölga sér eftir aðferðum sem fá Darwin til að snúa sér í gröfinni. Þetta spil er samt ekki eins þungt og mörg önnur Uwe spil og hentar því ágætlega við að kenna gangverkin. Það eru skemmtilegir fídusar í spilinu og t.d. er ein regla sem tekur fram að það sé allt í lagi að gleyma að framkvæma eina aðgerðina, þú hefur alveg þangað til að kemur að þér aftur til að framkvæma hana, vegna þess hversu oft hún gleymist! Það er góð regla vegna þess að hún hefur lítil sem engin áhrif á spilið. 

Það eina við spilið sem gefur því ekki hærri einkunn en svona 7 er að það er lítil fjölhæfni í því, næstum allar spilanir eru svipaðar og ég sé mig ekki spila þetta spil kannski oftar en tíu sinnum. 

Í Ark Nova ertu að skipuleggja og hanna nútímalegan, vísindalegastjórnaðan dýragarð. Lokamarkmiðið er að eiga farsælustu dýrafræðistofnunina en það gerir þú með því að byggja friðland fyrir dýrin, hýsa þau og styðja náttúrufræðiverkefni um allan heim. Hópur sérfræðinga og einstakar byggingar munu hjálpa þér að ná þessu markmiði.

Ark Nova notast við spil til að velja aðgerðir en staða þeirra á leikborðinu þínu segir til um hversu öflug aðgerðin er. Um leið og þú ert búin með aðgerðina fer hún fremst í röðina og verður veik aftur á meðan aðrar aðgerðir færast upp. Hægt er að uppfæra að gerðarspilin og gera þau enn sterkari. Haldið er utanum stig á tvo vegu, þú færð fræðgarstig fyrir að vera sýna dýr í dýragarðinum og þú færð verndarstig fyrir að gera eitthvað fallegt fyrir dýraríkið. Stigapeðin eru á sitthvorum endanum og færast á móti hvoru öðru (eins og i Rajas of the Ganges). Þegar þau ná hvoru öðru endar spilið og sá sem kemst með peðin eins langt frá hvoru öðru í endan er með flestu stigin.

Mér finnst spilið frábært en ég er alveg skelfilegur í því. Núna endaði ég með -37 stig sem er algert met hjá mér, samt var ég með eiginleika í dýragarðinum sem leyfði mér að hundsa eina kröfu á dýraspilunum (eins og að vera búinn að uppfæra dýr á næsta stig). Það fellur í sama flokk spila og Terraforming Mars, með að þú græðir á því að spila spilið oftar og margir eru komnir með tugi spilana, sem ég er klárlega ekki með (8). En mér finnst það samt betra en TM og ég vel það frekar. Og af einhverjum ástæðum, þó svo að spilið sé oft 2-3 klst finnst mér það aldrei "of langt".

Á miðju Vínartímabilinu keppa stórkostleg kaffihús um viðskiptavini. Hvetjandi listamenn, mikilvægir stjórnmálamenn og ferða menn alls staðar að úr heiminum koma til Vínarborgar og þurfa á mat að halda og rúmi að sofa í. Þetta er þitt tækifæri til að breyta litla kaffihúsinu þínu í heimsfrægt hótel. Með því að ráða starfsfólk, uppfylla óskir gesta þinna og ná hylli keisarans verður kaffihús þitt að hinu stórkostlega Austurríkshóteli!

Frábært spil úr smiðju Ítalana Virginio Gigli og Simone Luciani. Gangverkið eru teningar, þeim er kastað og raðað upp á aðgerðarsvæði eftir tölunum sem upp koma. Ás gefur vínarbrauð og kökur, tvistur gefur kaffi og rauðvín, þristur undirbýr herbergin o.sv.fr. Þó má aldrei taka meira af kökum en vínarbrauði, aldrei má fá meira af kaffi en rauðvíni .... Aðföngin eru svo seld til viðskiptavinanna sem fara svo glaðir upp á herbergi ... ef herbergið þeirra er tilbúið, annars sitja þeir sem fastast. 

Það er eitthvað einstakt við þetta spil sem er erfitt að útskýra. Það spilast einstaklega hratt tveggja manna en er líka fínt fjögurra manna. Og viðbótin lofar einstaklega góðu, ég hlakka mikið til að prófa hana, einhverntíma þegar ég er ekki að kenna spilið. Það er ekkert skrítið að þetta spil er í 71. sæti á BGG.

SoC er samvinnuspil með svikara, spil útilokana og handstjórnunar fyrir 3-7 leikmenn.

Hver leikmaður leikur einn af riddurum hringborðsins og þurfa þeir að vinna saman við að takst á við leiðangra, allt frá því að berjast við Svarta riddarann og í leitina að hinum heilaga kaleik. Þegar leiðangri er lokið fá leikmenn hvít sverð til að setja á hringborðið en ef þær mistakast er sverðið svart eða að umsátursvélum er bætt á borðið. Riddararnir eru að byggja upp meirihluta hvítra sverða umhverfis hringborðið áður en Camelot fellur.

Það hefur mikið verið talað um þetta klassíska spil frá Days of Wonder. Ég eignaðist það fyrir nokkru en hef ekki komið því á borðið enda er erfitt að koma spili fyrir svona marga leikmenn á borðið. Það er gott, ekki frábært, og mér finnst pínu skrítið hversu ofsalega það snýst við á lokametrunum. Þá endar það oft í baráttu við að berjast við umsátursvélarnar um leið og verið er að fylla upp í hringborðið.

Ég vil endilega prófa þetta aftur, en ég mun spila það töluvert mikið öðruvísi þá. Það er ljóst að það þarf að einbeita sér mjög að ákveðnum leiðöngrum fyrst og ekki stökkva í leitina að kaleiknum fyrr en spilið er alveg að verða búið. Góð skemmtun samt, skemmtilegt lokaspil á Spilavininni. Mér finnst samt Dead of Winter vera betra ;-)